22 Ocak 2012 Pazar

aslı'nda sen..

Aslı'nda sen, zihnimin kendi kendine oynadığı bir oyunsun..
Ya da içimin tekil kalabalığını eksiltmek için yarattığı bir sanrı..
Varolman yetiyor..
Seni tanımıyorum, ama biliyorum..
Yıllar önce, ilk aşk acımı yaşarken sesinle rüyama konuk olduğun o geceden beri biliyorum seni..

Hayat bazen mutsuz olmakla, duygusuz olmak arasında tercih hakkı tanır, daha fazlasını değil..
Ve ben duygusuzluğumu yenmek için yarattım seni.. Uzun zamandır aradığım çarpıntıları, sıkışmaları yaşayabilmek için..

Bencillik mi bu?
Belki..
Mungan da demişti ya,
"ben seviyorsam,
sen bahanesin.." diye..

Kendime oynadığım bir oyunun parçasısının..
Ven kendimi mağlup etmek için sana ihtiyacım var..

Hepsi bu..

cez.

Hiç yorum yok: